In België bedraagt de levensverwachting van daklozen slechts 49 jaar, tegenover meer dan 80 jaar voor de algemene bevolking. Dit huiveringwekkende cijfer illustreert de verwoestende impact van het leven op straat. Leven zonder thuis betekent elke dag geconfronteerd worden met kou, honger, ziekte en agressie, in een constante strijd om te overleven. Daklozen hebben een sterfterisico dat 6,5 keer hoger ligt dan dat van de rest van de bevolking. Een op de drie lijdt aan ernstige psychiatrische aandoeningen en een derde is verslaafd.
Deze brutale realiteit kan niet langer genegeerd worden: in 2023 stierven in Brussel meer dan 80 mensen op straat, dubbel zoveel als in 2009. Dakloze vrouwen hebben een nog lagere levensverwachting, met een gemiddelde van 46 jaar. Ongeveer twee derde van hen sterft aan ziekte of als gevolg van agressie, vaak te midden van algemene onverschilligheid.
Hoe kunnen we in een land als het onze deze situatie in 2024 nog steeds tolereren? Deze cijfers zijn een wrede weerspiegeling van een samenleving die de meest kwetsbaren aan hun lot overlaat.
't Eilandje werkt elke dag om deze tragedies te voorkomen. Maar de nood is immens. Nu handelen betekent weigeren om de straat een plek zonder rechten of bescherming te laten worden.
Leave a Reply
You must belogged in to post a comment.